Shkencëtarët nën kraterin më të madh dhe më të thellë në Hënë, dhe në përgjithësi në Sistemin Diellor, zbuluan një sasi të madhe mase misterioze të origjinës së panjohur.

Sipas hulumtimit të një ekipi nga Universiteti i Baylorit në SHBA, nën basenin Aitken, e vendosur jo shumë larg hemisferës jugore të Hënës, një material metalik i asteroidit mund të varroset në satelitin natyror të Tokës në të kaluarën,.

“Imagjinoni një grumbull metalike nën tokë pesë herë më të madhe se ishulli Havaje. Ne zbuluam një masë të tillë të papritur “, tha Phys Physics Peter B. James, asistent i gjeofizikës planetare në Bailor, kreu i hulumtimit të botuar në revistën ‘Geophysical Research Letters’.

Krateri është formë e rrumbullakët, rreth 2,000 kilometra e gjerë. Megjithëse kaq i madh, nuk mund të shihet nga Toka pasi ndodhet në anën e ‘errët’ të Hënës, e cila nuk shihet nga planeti ynë.

Matjet e dallimeve subtile në gravitet janë bërë për nevojat e hulumtimeve me ndihmën e instrumenteve të misionit GRAIL të NATO-s.

“Kur i kombinuam këto të dhëna me të dhënat topografike të Orbiterit të Zbulimit Hënor (LRO), zbuluam një masë të papritur të madhe prej qindra-milje nën fundin e basenit Aitken në Polin e Jugut. Një shpjegim i mundshëm është se kjo masë shtesë është metal nga asteroidi që formoi kraterin në mantelin e Hënës “, tha James.

Çfarëdo që ishte dhe ngado që erdhi, thuhet se kjo masë tërheq pjesën e poshtme të pellgut për gati një milje. Stimulimet kompjuterike të asteroideve të mëdha tregojnë se në rrethana të përshtatshme, bërthamat e hekurit dhe nikelit mund të shpërndahen në pjesën e sipërme të Hënës, shtresa midis kores dhe bërthamës.

Sipas një tjetër interpretimi të mundshëm, një masë e madhe mund të përbëhet nga një përqendrim i lartë i oksideve që lidhen me fazën e fundit në bashkimin e oqeanit të magmës së Hënës.

Baseni Aitken, i formuar rreth 4 miliardë vjet më parë, është krateri më i madh, më i thellë dhe më i vjetër në Sistemin Diellor. Në anën tjetër të Hënës, në janar të këtij viti, sonda kineze Chang e-4 ishte e para që huri në kraterin Aitken. Krateri u emërua në vitin 1970 sipas astronautit amerikan Robert Grant Aitken.

James thotë se gjatë zhvillimit të Sistemit Diellor mund të formohen disa kratere më të mëdha, megjithatë ata nuk kanë mbijetuar deri më sot.

Autorët e konsiderojnë atë laboratorin më të mirë natyror për të hetuar goditjet katastrofike, proceset e lashta që formuan planetët shkëmborë që shohim sot.